متن کامل خبر


 
نیاز اجتناب‌ناپذیر نظام اسلامی به دانشگاه حکمت بنیان

خلاصه خبر: دکتر علی فلاح‌رفیع مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تربیت‌مدرس با طرح موضوع آسیب شناسی آموزش عالی کشور در همایش مدیران گروه های آموزشی ضمن تبیین ضرورت تحول در نظام آموزش عالی کشور و مؤلفه‌های آن گفتند: دانشگاه در نظام اسلامی می بایست منبعث و برآمده از آموزه های قرآنی و مفسران حقیقی قرآن یعنی اهل بیت (علیهم السلام) باشد.

دکتر علی فلاح‌رفیع مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تربیت‌مدرس با طرح موضوع آسیب شناسی آموزش عالی کشور در همایش مدیران گروه های آموزشی ضمن تبیین ضرورت تحول در نظام آموزش عالی کشور و مؤلفه‌های آن گفتند: دانشگاه در نظام اسلامی می بایست منبعث و برآمده از آموزه های قرآنی و مفسران حقیقی قرآن یعنی اهل بیت (علیهم السلام) باشد. دانشگاه قرآنی دانشگاهی است حکمت بنیان که اصل و اساس آن بر حکمت بنا شده باشد.

ایشان در ادامه افزودند : این همان چیزی است که در برهه ای از تاریخ گذشته اسلامی، ما تجربه ای از آن داشته ایم. دانشگاهی که پزشک آن نه تنها یک پزشک که یک حکیم باشی بود. این واژه حکیم باشی خیلی معنا و مفهوم داشت، حکیم یعنی پزشکی که در کنار طبابت حکمت را فرا گرفته و طبابت او و شناخت صحت و سقم بدن آدمی توسط او با حکمت و نگاه معنادار به کل هستی همراه بوده باشد. البته حکمت چیزی است که در جای خود بطور تفصیلی باید راجع به آن بحث کرد. اما اجمالاً به این معنا است که انسان حکیم نظام آفرینش را در هر ذره ذره آن هدفدار،اخلاقی، نظام‌مند، زیبا و مبتنی بر محاسبه ای دقیق در همه جهات می داند.

فلاح‌رفیع در ادامه بیان داشتند: جالب است بدانیم قرآن کریم آنجا که از مقایسه و همانندی عالِم و غیر عالِم سؤال انکاری می کند و می‌فرماید: «هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ» ، قبل از آن سخن از ذکر و فکر الهی، نماز شب و سجده و قیام است، سخن از ترس از آخرت است، سخن از امیدواری به رحمت الهی است. و این یعنی علم مبتنی بر حکمت که قرآن کریم این چنین علمی را علم واقعی می داند و فرد متصف به آن را عالم حکیم بر می شمارد.

استاد فلسفه دانشگاه تربیت‌مدرس خاطرنشان کردند: چنین انسانی دانش خود را نیز جزئی از این نظام با اوصاف ذکر شده می بیند. آگاهی و دانایی خود را قطره ای ناچیز از اقیانوس کران‌ناپیدایی می ‌بیند که هیچگاه به انتها نمی رسد. چنین انسانی از دانش خود لذت می برد. در چنین دانشگاهی علم آموزی کیلویی و کشیدنی نیست، با واحد ترم ، مقاله، کپی و ... میانه‌ای ندارد و اساساً چنین چیزهایی را نمی‌شناسد. در این دانشگاه نمره بی معناست، مدرک هدف نیست، اصولاً مدرک قرار بود صرف گواهی باشد برای اینکه چه کسی و تا کجا تحصیل کرده است و نه بیش از این. قرار نبود مدرک بت بشود،مقصد و مقصود بشود، و به هر شکلی افراد بخواهند به آن دست یابند.

وی افزود: البته این امر مخصوص به پزشکی نیست، بلکه همه دانش ها مشمول این حکمت می‌توانند باشند لذا ما می‌توانیم مهندس حکیم‌باشی داشته باشیم، ریاضیدان حکیم‌باشی داشته باشیم، فیزیکدان، جامعه‌شناس و روان‌شناس حکیم‌باشی داشته باشیم و .......

                                 

دکتر فلاح‌رفیع در بخش دیگری از سخنان خود بیان داشتند: اگر ما نتوانیم دست کم برای نیمی از دانش‌آموختگان خود شغل مناسب داشته باشیم در آن صورت خروجی های ما در دراز مدت نه تنها نمی توانند برای جامعه مفید باشند بلکه باید بگویم مضر به حال خود و جامعه خواهند بود. بنابراین نظام آموزش عالی و متولیان امر برای این قضیه باید فکری بکنند و به سرعت تدبیری بیندیشند. البته در این زمینه باید دانشگاهها کمک کنند و آنان نیز از دانشگاه کمک بگیرند.

ایشان در ادامه گفتند: جمهوری اسلامی باید دانشگاهی داشته باشد که خروجی آن در هر رشته ای که هست، دانش‌آموخته در تراز قرآن و اسلام باشد، و این یعنی ما دانشگاهی بر اساس حکمت بنا نماییم که خروجی آن علم را توأم با باورمندی و عمل صالح کرده باشد.

وی در پایان افزود: درست است که ما امروز در حدود 4میلیون دانشجو داریم، اما باید بدانیم که زمانی واقعا می‌توانیم به این تعداد بنازیم و ببالیم که دانشگاه‌های ما به کارخانه مدرک‌دهی و خدای ناکرده مدرک‌سازی، مقاله و تزسازی و غیره تبدیل نشوند. در غیر این صورت دانشگاهی که همچون ماشین مدرک سازی عمل می کند و دانشجویانی که دغدغه مدرک داشته باشند نه آن دانشگاه و نه اینچنین دانشجویی نمی تواند برای کشور فرصت باشد. اگر قرار باشد دانشگاهی حکمت بنیان داشته باشیم باید ابتدا استاد حکیم داشته باشیم. تا سپس بتوانیم دانشجویانی تربیت کنیم که دانش آنها آمیخته با حکمت باشد. در چنین دانشگاهی می بایست کارمندان آن هم در تراز این دانشگاه باشند حتی فضای فیزیکی و طبیعی آن باید در همین راستا تعریف بشود. این آن چیزی است که امروز برای جامعه ما و نظام آموزشی یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است.


12 بهمن 1395 / تعداد نمایش : 1725